Uboga zupa z bogatą historią
To danie ma swoje korzenie w średniowieczu, kiedy chłopi nie mogli sobie pozwolić na marnowanie żywności. Używali resztek pieczonych warzyw, fasoli i twardego chleba, aby nadać zupie gęstość. Ribollita jest zatem przykładem cucina povera - ubogiej kuchni opartej na sezonowych składnikach i maksymalnym wykorzystaniu dostępnych składników.
Co sprawia, że ribollita jest ribollitą?
Podstawą jest czarna kapusta (cavolo nero), fasola cannellini, marchew, seler naciowy, cebula, pomidory i stary toskański chleb, który dodawany jest do potrawy. toskański chleb, który dodaje się na końcu, aby pięknie zagęścić zupę. Jest też dobrej jakości oliwa z oliwek i aromatyczne zioła, takie jak tymianek i rozmaryn.
Jednym z kluczowych elementów przygotowania jest wielokrotne podgrzewanie, które łączy smaki i nadaje zupie charakterystyczną konsystencję. Ribollita najlepiej smakuje drugiego lub trzeciego dnia, kiedy jest jeszcze gęstsza i bardziej intensywna.
Jak się nią delektować?
Podaje się ją na ciepło, skropioną oliwą z oliwek z pierwszego tłoczenia i często w towarzystwie świeżo zmielonego pieprzu. Najlepiej smakuje w miesiącach zimowych, kiedy pięknie się rozgrzewa. A ponieważ nie zawiera mięsa, jest również popularna wśród wegetarian.
Ribollita jest przykładem tego, jak proste danie może być niezwykle smaczne, niezależnie od tego, czy zjesz je w małej toskańskiej trattorii, czy przygotujesz w domu.
