Prześcigają się w tworzeniu tradycyjnych masek i wymyślaniu różnych wydarzeń związanych z karnawałem. Karnawał nigdy nie jest znany z wyprzedzeniem i jest organizowany nie tylko przez miasto, ale także przez prywatnych przedsiębiorców oraz lokalne grupy teatralne i taneczne.
Karnawał odbywa się zimą. Data karnawału jest zawsze inna, ponieważ rozpoczyna się 10 dni przed Środą Popielcową i jest ostatnią zabawą przed postem wielkanocnym, podobnie jak nasz karnawał. Jednak jedną z najczęstszych interpretacji pochodzenia słowa karnawał jest włoskie słowo carne (mięso) i vale (odejście lub nabycie siły). siła), rozstanie z potrawami mięsnymi i dalsze ucztowanie przed długim okresem Wielkiego Postu. Jednak tradycja głosi, że początki karnawału wywodzą się z pogańskich festiwali, niektórzy widzą jego początki w starożytnych Saturnaliach.
Pierwsza pisemna wzmianka o karnawale w Wenecji pochodzi z 1268 roku, ale jest prawie pewne, że Wenecjanie nosili maski już w XI wieku. powtórki masek były bardzo psotne i początkowo trwały kilka miesięcy. Maniery podupadły podczas nich, więc miasto zaczęło bronić się przed noszeniem masek za pomocą różnych dekretów.
Zabronione było noszenie fantazyjnych strojów poza okresem karnawału, wchodzenie do kościołów i kasyn. Noszenie masek było wykorzystywane do ukrywania różnych przestępstw i wykroczeń, o czym świadczą m.in.na przykład dekret z 1603 r. zakazujący mężczyznom przebierania się za kobiety i odwiedzania zakonnic w klasztorach żeńskich. Wielokrotnie zakazywano noszenia w stroju ostrych przedmiotów, które mogłyby zranić innych. Za złamanie zakazu groziły bardzo surowe kary i grzywny - mężczyzn skazywano na 2 lata więzienia i 500 lirów grzywny, kobiety narażano na publiczne ośmieszenie w St. Marco i czteroletnią banicję z Wenecji. Kobiety również musiały zapłacić grzywnę w wysokości 500 lirów.
Jeszcze surowsze ograniczenia przyniosły karnawałowi rządy monarchii austriackiej po upadku Republiki Weneckiej. podbój miasta przez Napoleona w 1797 r. oznaczał koniec karnawału. Napoleon obawiał się wybuchu buntów podczas karnawału i zakazał go. Został on przywrócony dopiero w 1979 roku, a wraz z nim wiele oryginalnych tradycji karnawałowych.
Karnawał otwiera co roku "lot anioła", kiedy to wybrany akrobata (dziś często piękna dziewczyna) unosi się na stalowych linach nad Placem Świętego Marka. Tradycja ta sięga 1548 roku, kiedy to jeden z wykonawców wspiął się na dach dzwonnicy i stamtąd "poleciał" na podwójnej linie na trybunę Pałacu Dożów. Dzisiejszy karnawał obejmuje również tradycyjne przedstawienia Commedia dell'Arte, które odbywają się zarówno w teatrach, jak i na ulicach miasta. Pod koniec karnawału zawsze wybierana jest najpiękniejsza maska, a na placu św. Marka odbywa się wielki bal i pokaz sztucznych ogni. Każdego roku karnawał ma inny motyw przewodni. W poprzednich latach były to na przykład kolory lub ścieżki Marco Polo.
Tradycyjne maski używane podczas karnawału opierają się na wspomnianej wcześniej Commedia dell'Arte, w której występowały stałe postacie z charakterystycznymi kostiumami. Tak powstała słynna Colombina, maska zakrywająca tylko górną połowę twarzy i ozdobiona złotem lub srebrem, a także Arlecchino, maska pierwotnie wykonana z drewna lub skóry. Jej kolor jest czarny z płaskim małpim nosem. Reprezentuje dzikusa lub niewolnika. Pantalone - maska na górną połowę twarzy przedstawia smutnego starca z długim nosem i skośnymi oczami. Oprócz tych postaci, podczas karnawału z pewnością można zobaczyć inne tradycyjne maski, takie jak: Bautta - kwadratowa maska zakrywająca całą twarz, bez otworu na usta, zwykle w towarzystwie trójrożnego kapelusza i peleryny. Dottore - dziwaczna biała maska z długim dziobem i okrągłymi otworami na oczy, której często towarzyszą okulary. Volto - biała maska, której tradycyjnie towarzyszy trójrożny kapelusz, prawdopodobnie przedstawiająca ducha.
Maski są wykonywane w luksusowych warsztatach z drogich materiałów, ale można je również kupić w ekonomicznej formie dla turystów. Twórcy masek cieszą się dużym szacunkiem, w przeszłości mieli nawet własną gildię. Niektóre weneckie rodziny odziedziczyły kostiumy od pokoleń i są z nich dumne.
Główna część karnawału odbywa się nad Wielkim Kanałem i na Placu Świętego Marka, ale szczególna magiczna atmosfera przenika całe miasto. Nie ma to jak wędrówka krętymi uliczkami pomiędzy plątaniną kanałów i mostów. Tutaj również można spotkać niezwykle piękne i charakterystyczne weneckie maski lub dołączyć do żywiołowej zabawy.
